Gisterenavond was ik uit eten met een stel lovebirds die elkaar via mij ontmoet hebben. Een afsluitend etentje, waar ik me altijd erg op verheug. Vaak de eerste keer dat ik mijn cliënt(e) met nieuwe partner samen zie.
En dit is een van de meest ongelofelijke matches ooit – hij was de eerste die reageerde op haar profiel, ze hebben elkaar ontmoet voor een lunch, en vanaf die dag zijn ze een stel, en stapelverliefd. En het ongelofelijke zit hem niet alleen in de snelheid waarmee alles is gegaan, maar ook in het feit dat ze echt vlák bij elkaar wonen, en er nu achter zijn dat ze veel gemeenschappelijke kennissen hebben, sommige van hun kinderen bij elkaar in dezelfde klas hebben gezeten, dat ze elkaar in de tijd dat hun partners nog leefden ook ongetwijfeld een keer gezien hebben, maar nu dankzij mij elkaar gevonden hebben.
En dan zie ik ze samen, hoe ze elkaar aankijken, plagen, aanraken, en zie hoe sommige dingen tussen hun inderdaad zo werken als ik dacht dat het zou gaan, maar ook allerlei andere aspecten die ik niet van te voren bedacht kon hebben en dan denk ik – wat een prachtig werk heb ik. En dan voel ik me heel even de Godmother of love.
