Het is al vele malen genoemd – en aangetoond – dat meer opties niet altijd beter zijn. Meestal niet zelfs. Ken je nog het oude experiment met 2 supermarkten, waarbij in de ene 24 soorten jam, en in de andere 6 soorten jam werden aangeboden? Daar waar er 24 opties werden aangeboden kozen mensen maar in 3% van de gevallen, en daar waar er 6 opties waren kozen mensen in 30% van de gevallen.

Nou is een liefde vinden iets anders dan een potje jam kiezen, maar het principe is vergelijkbaar. Te veel keuze geeft stress, geeft je het gevoel dat je echt niet weet of je nou het goede kiest (er zijn immers 23 alternatieven die je niet kiest, en zo veel criteria die je af moet wegen) en maakt je later ook minder tevreden met de keuze die je gemaakt hebt.

Dat is ook het funeste van datingsites – er zijn zó veel opties, dat mensen vaak nóg een keer swipen, en nóg een optie willen zien. Potentiële liefdes worden als jampotjes naast elkaar bekeken en vergeleken. In plaats van een iemand echt te zien, op zichzelf, als geheel. Met als gevolg dat we het uiteindelijk helemaal niet meer weten, en ook niet kunnen kiezen.

De beste partner vinden bestaat gewoon niet. Dan zou je alle miljarden vrouwen en mannen op deze wereld moeten ontmoeten, en op basis daarvan kiezen.

De juiste partner vinden voor jezelf, én gelukkig en tevreden zijn met je keuze – dat bestaat wel. En dat kan heel goed met het ontmoeten van een paar zorgvuldig geselecteerde mensen – zoals dat gaat via Een nieuwe Liefde.

Wil je meer lezen over the Paradox of Choice? We kunnen het er ook samen over hebben.